Publika.az əfsanələrə əsaslanaraq ruhların yaşadığı ən dəhşətli və qorxulu yerləri toplayıb.

 

 

Meksikanın qədim Guaanajato şəhərində 18-ci əsrdə tikilmiş bir ev var. Bu rada ruhlar yalnız 19-cu əsrin sonlarında Tadeo Fugencio Mejia dul qalanda və ölmüş həyat yoldaşının ruhu ilə əlaqə qurmaq fikrinə düşdüyü zaman məskunlaşmağa başlayıb. Mejia ölüm anlarında sevgilisinə mesajlar çatdırmağa çalışaraq günahsız insanları öldürüb.

 

Mejianın neçə qurbanı öldürdüyünü heç kim dəqiq bilmir, lakin o vaxtdan bəri mülk ruhlar tərəfindən zəbt edilib. Evdə tez-tez izah olunmayan paranormal hadisələr baş verir və hətta qurbanların qışqırıqları da eşidilir.

 

 

 

Orta əsrlərdə bu kiçik ada vəba qurbanlarının cəsədlərinin götürüldüyü əsl qəbiristanlığa çevrilib. Ölənlərlə yanaşı, vəba xəstələri də adada son saatlarını yaşamaq üçün qalıblar. Onları yoluxmuş cəsədlərlə çuxurlara atıblar, həmçinin dirəkdə yandırıblar. Rəvayətə görə, dinclik tapmayan və adanın ətrafında dolaşan onların ruhlarıdır. Tədqiqatçıların fikrincə, Povegliada 160 minə qədər insan dəfn oluna bilər.

 

Artıq 20-ci əsrdə Povegliada psixiatriya xəstəxanası peyda olub. Xəstələrin hekayələrinə görə, onlar tez-tez baş ağrılarından əziyyət çəkiblər və adada həbsdə olan ruhların pıçıltılarını eşidiblər. 1968-ci ildə xəstəxana fəaliyyətini dayandırıb. İndi Poveglia adası ictimaiyyət üçün bağlıdır.

 

 

 

19-cu əsrin 50-ci illərində Oliver Fişer Vinçester inanılmaz populyarlıq qazanan silahlar istehsal etməyə başlayıb. O vaxtdan bəri Vinçester ailəsi lənətlənib. Əfsanəyə görə, burada Vinçester silahları ilə öldürülənlərin ruhları dolaşır. Oliverin baldızı qayınatasını, ərini və yeganə qızını itirdikdən sonra lənəti qırmağa çalışıb.

 

Mediyaçılardan biri, bədbəxt qadını təqib edən ruhları çaşdırmaq üçün başqa bir ştata köçməyi və çoxlu otaqlı bir malikanə tikməyi təklif edib. Xanım Vinçester evin tikintisi başa çatan kimi öləcəyinə əmin olub, ona görə də onun ölümünə qədər ev daim yenidən tikilirdi - otaqlar, keçidlər və pilləkənlər əlavə edilirdi. Xanım Vinçester nəhayət 1922-ci ildə vəfat edəndə evdə 150-dən çox otaq var idi. Kim bilir, bəlkə kabuslar mülkün məşuqəsinin hiylələrini başa düşüblər?

 

 

 

Güzəştli otel İkinci Dünya Müharibəsi illərində siyasi məhbusların saxlandığı həbsxananın yerində tikilib. Otelin fəaliyyətə başladığı ilk günlərdən orada paranormal hadisələr baş verib - qeyri-adi səslər, gülüşlər və stəkanların cingiltisi. Bəzən qonaqlar hətta dəhlizlərdə gördükləri ruhlardan, eləcə də kiminsə otaqlarda əşyalarını daşımasından şikayətlənirdilər.

 

Fenq Şui mütəxəssisləri ruhları qovmağa çalışıblar və oteldə sehrli tumarlar yerləşdiriblər, lakin bunun kömək etmədiyini söyləyiblər. Kabuslar hələ də oteli təqib edir.

 

 

 

1974-cü ildəki dağıdıcı yanğından sonra ruhlar bu adi görünüşlü ofis binasında yaşamağa başlayıb. Kondisioner sistemində yaranan qısaqapanma nəticəsində alov bir neçə dəqiqə ərzində bütün binanı bürüyüb. Yanğın təhlükəsizliyi qaydalarına zidd olaraq ofisdə həyəcan siqnalı və ya qəza çıxışı olmayıb. 300 nəfər təxliyə edilib, lakin 180 işçi yanğının qurbanı olub.

 

Yenidənqurmadan sonra ofis işçiləri axşamlar açıqlanmayan səslərdən - inilti, qışqırıq və səs-küydən şikayətlənirlər. Bəziləri hətta yanıq iyini hiss etdiklərini iddia edirlər - xüsusən də yanğının baş verdiyi 12-ci mərtəbədə.

 

Üstəlik, yerli ruh ovçuları deyirlər ki, vaxtilə binanın yerində qırxıncı illərdə seriyalı qatil qurbanlarının cəsədlərinin tapıldığı quyu olub. Kim bilir, bəlkə bina lənətlənib və növbəti fəlakətə az qalıb?

 

 

 

Edinburq qəsri 12-ci əsrdə tikilib və çoxəsrlik tarixi ərzində kral iqamətgahı, hərbi qarnizon, müdafiə qalası və hətta həbsxana kimi fəaliyyət göstərib. Rəvayətə görə, qalada hər birinin zəngin və maraqlı tarixi olan bütöv bir ruhlar dəstəsi yaşayır. Onlardan yalnız bir neçəsini sizə danışacağıq.

 

Edinburq qəsrinin ən məşhur ruhları ölü musiqiçilərin ruhlarıdır: qapaqçı və nağaraçı. Piper, qalanın altındakı tuneli kəşf etməyə gedən bir alay musiqiçisi idi. O, əsgər yoldaşlarının onun hərəkətlərini izləyə bilməsi üçün davamlı oynayırdı. Birdən musiqi kəsilib və yoldaşları onu axtarmaq üçün aşağı düşəndə ​​cəsədini tapa bilməyiblər. Gözlənilməz itkidən qorxan insanlar tuneli möhürləyiblər və o vaxtdan bəri yerin altından arabir çubuqların səsləri eşidilir.

 

Başsız nağaraçı təhlükəni qabaqcadan xəbər verən yaxşı bir ruh sayılır. Deyilənə görə, 1650-ci ildə Oliver Kromvelin yaxınlaşan qoşunları barədə qalaya xəbərdarlıq etməyə çalışan da məhz o idi.

 

Həm də qalada qədim paltarda Boz Xanımla tez-tez rastlaşa bilərsiniz. Bir versiyaya görə, bu, cadugərlikdə şübhəli bilinən və odda yandırılan Ledi Qlampisdir. Başqa bir versiyaya görə, Boz Xanımın ruhu cəsədi aylarla qalada saxlanılan Kraliça Məryəmin regentindən başqa heç kim deyil.

 

 

 

Bu meşə Yaponiyada Fuji dağının ətəyində yerləşir. Deyirlər ki, meşə lənətlidir - statistikaya görə, intiharlara görə dünyada ikinci yerdədir. Bəlkə bunlar tənha səyahət edənlərə intihar düşüncələrini pıçıldayan ruhlardır?

 

Meşədə dəmir filizi ehtiyatlarının böyük olması səbəbindən kompaslar işləmir, ona görə də burada itmək asandır. Rəvayətə görə, yaponlar artıq baxa bilmədikləri xəstə qohumlarını ölüm üçün bu meşəyə gətirirdilər. Buna görə də təəccüblü deyil ki, Aokigahara çoxlu sayda ruhların sığınacağına çevrilib.