Sualtı qayıqlar XVII əsrdə dünyanın su yollarında göründüyü andan etibarən əhəmiyyətli dəyişikliklərə məruz qalıblar. Bu gün sualtı qayıqlar hər hansı bir okean donanmasının ən vacib gəmilərindən biridir: onlar üzən gəmiləri qoruyur və çoxlu təhlükələrə qarşı dura bilirlər. Sualtı qayıqlar həm adi, həm də nüvə raketlərini buraxa bilir, həm də yüksək müşahidə olunmazlıq xüsusiyyətinə malikdirlər.
Lakin sualtı qayıq aşkar edilsə, onun üçün ən böyük təhlükə torpedadır. Sualtı qayıqlara qarşı digər silah növləri də var, o cümlədən dərinlik bombaları və sualtı qayıq əleyhinə raketlər. Lakin sualtı gəminin əsas düşməni məhz torpeda olaraq qalır.
HİT.az xəbər verir ki, "SlashGear" yazıb.
Sualtı qayıqlar kifayət qədər yüksək sürət inkişaf etdirə bilirlər, lakin onlar kütləvidirlər, hərəkət etmək üçün böyük enerji sərf edirlər və müqavimət yaradan böyük maillərə malikdirlər. Torpedalar bu çatışmazlıqlardan məhrumdur: onlar daha yığcam, daha sürətli və enerjini daha səmərəli sərf edirlər.
Məlumdur ki, torpeda sualtı qayıqdan daha sürətlidir. Lakin qeyri-mütəxəssislərdən azı sualtı qayığın həqiqətən də torpedadan "qaça" biləcəyini düşünür. Sualtı dərinliklərdə döyüş mürəkkəb sənətdir və burada sadə "bəli" və ya "xeyr" cavabı vermək olmaz. Müasir sualtı qayıqların və ən ölümcül Amerika torpedalarının yalnız maksimum sürətlərini müqayisə etsək, sonuncular öndə olacaq. Lakin sürət sualtı döyüşün yalnız bir amilidir.
Yalnız rəqəmlərə baxsaq, aydın olur: heç bir sualtı qayıq dünyanın ən sürətli torpedasını ütləyə bilməz. Bu, saatda 370 km-dən çox sürət inkişaf etdirən rus sürətli sualtı raketi VA-111 "Şkval" haqqındadır.
Müqayisə üçün: müasir ən sürətli rus sualtı qayığı "Yasen" layihəsi maksimum 64 km/saat sürətə çatır. Aydındır ki, onun "Şkval"dan düz qaçmaqla qaçmaq şansı yoxdur.
Lakin sualtı qayıqların döyüşü "lob ilə lob" qovğasına oxşamır. Əvvəlcə hücum edən sualtı qayıq hədəfi aşkar etməlidir və bu, bir neçə kilometr aralıda ola bilər. Sonar siqnalının qayıtmağı anına qədər hədəf artıq kursunu dəyişməyə vaxt tapır. Müasir torpedalar öz sensorları və idarəetmə sistemləri ilə təchiz olunub, lakin sualtı qayıq da hücum xətti boyunca düz getməyə çalışmır: atəş səsini aşkar etdikdən sonra o, kursunu dəyişir və maksimum sürətlə hərəkət edir.
Bu anda torpeda hələ öz sensorlarını aktivləşdirmir, buna görə də tez-tez hədəfin faktiki yerindən çox uzaqda olur. Buna baxmayaraq, sualtı qayığa qarşı adətən bir neçə torpeda atılır ki, bu cür manevrlər kompensasiya edilsin. Maraqlıdır ki, 1945-ci ildən bəri heç bir sualtı qayıq digər sualtı qayıq tərəfindən torpedanın köməyi ilə batırılmayıb - bütün real təcrübə kompüter simulyasiyaları və təlimlərlə əvəz olunub.
Samir
