1994-cü ildə, Belarusdakı prezident seçkilərinin ikinci turundan əvvəl Moqilev Regional Psixiatriya xəstəxanasının arxivindən Aleksandr Lukaşenkonun xəstəlik tarixi oğurlanıb.

Lukaşenko ilk dəfə pedaqoji institutu bitirdikdən sonra o psixiatrların diqqətini çəkib. Regional partiya komitəsinin birinci katibi Leonovla görüşə gələn Lukaşenko katibdən israrla onu kolxoz sədri təyin etməsini xahiş edib.

Bundan sonra o, müayinə üçün xəstəxanaya göndərilib və həkimlər ona “mozaik psixopatiya” diaqnozu qoyublar.

Moqilev regional qida xidməti şöbəsinin direktoru 1978-ci ildə həmin şöbədə komsomol katibi olan Lukashenkanun uyğunsuz davranışa görə psixiatrik müayinə tələbi ilə xəstəxanın rəhbərinə müraciət edib. Bundan başqa gənc Lukashenkanın 1982-ci ildə ordudan tərxis olunması da "mozaik psixopatiya" ilə bağlı olub.

2001-ci ildə, psixiatr Dmitri Şigelski, həmkarlarının tapıntılarına müşahidələrini dəəlavə edərək, "Aleksandr Qriqoryeviç Lukaşenkonun xəstəlik tarixi" ni nəşr edib.

Dmitri Şigelski bu nəşrdən sonra Belarusu tərk etməyə məcbur olub. Belarusda baş verən son hadisələrlə bağlı psixoloq yenidən Lukaşenkonun ruhi vəziyyəti ilə bağlı "Azadlıq" radiosunun suallarını cavablandırıb.

HİT.Az müsahibəni ixtisarla təqdim edir:

- Son günlərin hadisələri illər əvvəl qoyulmuş bu diaqnozu təsdiqlədimi?

- Onun bütün həyatı bunu təsdiqləyir. Sadəcə, son günlər bunu hamı gördü. Hər şey bu qarışıq adam üçün belə açıq-saçıq oldu, indi adi bir hala gəldi.

- Biz Lukaşenkonın ruhi xəstə olduğunu söyləsək, onun dəli olduğunu deyə bilərikmi?

- Belarus qanunvericiliyinə görə, o, birmənalı olaraq sağlamdır. Belarusda bir şəxsiyyət pozğunluğunun insanı dəli elan etməsi üçün kifayət qədər əsas olaraq tanıdığı bir hadisədən xəbərim yoxdur. Bir insan sağlamdırsa, hərəkətlərinin mahiyyətini dərk edirsə, nəticələrini başa düşə bilər, bu məhkəməyə aiddir.

- İndi Belarusiyada çoxları bu məhkəməni gözləyirlər və hər gün diktaturanın sona çatacağını düşünürlər. Bilirəm ki, fərqli düşüncəniz var.

- Bu təxminlər haradan gəlir? Birincisi, keçmiş diktatura rejimlərinin Belarusdakı rejimə uyğun tutulması təcrübəsi. İnsanlar bunun baş verməsini istəyirlər, buna görə də inqilab baş verəndə və diktator gedəndə uğurlu böhranları görür və uğursuzlarına məhəl qoymurlar. İkincisi, bütün diktatorların eyni olduğunu düşünməyə meyllidirlər. Ancaq bu belə deyil. Lukaşenko, məsələn, Yanukoviçlə eyni deyil. O, sona qədər gedəcək. Güc, Lukaşenkonun həyatındakı ən vacib şeydir. Döyüşməyə hazırdır. Təcavüzə qarşı mübarizə apardığına inanır...