Bir çoxları üçün, xüsusilə də məhəbbətin şərtlə verildiyi mühitdə böyüyənlərdə, sevgi bir nemət kimi qəbul olunmur.

Hit.az xəbər verir ki, amerikalı psixoloq Mark Trevers insanın sevgini qəbul etmək əvəzinə onu qazanmağa çalışdığını göstərən dörd əlaməti sadalayıb.

"Bir çoxları üçün, xüsusilə də bağlılığın şərtlə verildiyi mühitdə böyüyənlərdə sevgi bir hədiyyə kimi qavranılmır. O, insanın davranışları ilə qazanmalı olduğu resurs və ya mükafata çevrilir. Nəticədə təsdiq, gözləntilərə uyğunluq və emosional yaxınlıq daim keçilməli olan "məcburi maneələr" kimi görünür", deyə o, "Forbes" üçün yazdığı məqaləsində bildirib.

Treversin sözlərinə görə, belə modelə düşən insanlar bunu adətən dərhal dərk etmirlər. Onlar öz davranışlarını "diqqətcilik", "sülhü qorumaq" və ya "münasibətləri saxlamaq" kimi təsvir edə bilərlər, lakin daxilən sevgini daimi olaraq qazanmalı, qoruyub saxlamalı və sanki "ödəməli" olduqları bir sistem formalaşdırıblar.

Psixoloji tədqiqatlara əsaslanan və insanın qeyri-ixtiyari şəkildə belə bir mövqedən davrandığını göstərə bilən dörd əlamət bunlardır:

Sizin özünüdəyəriniz partnerin sevgisindən asılıdır. Sevgi qazanmağa çalışan insanların ən açıq əlamətlərindən biri, öz dəyər hissinin partnerdən gələn ani geri dönüşə bağlanmasıdır. Psixologiyada bu, münasibətlərdən asılı özünəqiymət kimi tanınır.

Siz daim sevgi sübutu axtarırsınız. "Qazanılmış sevgi" mövqeyinin başqa bir əlaməti münasibətdə təhlükəsizliyi davamlı olaraq təsdiq etməyə ehtiyac duymaqdır. Bağlanma nəzəriyyəsi, xüsusilə də narahat bağlanma ilə bağlı tədqiqatlar bu dinamikanı izah edir.

Siz qarşıdurmadan qaçmaq üçün öz istəklərinizi boğursunuz. Üçüncü əlamət daha incədir, çünki tez-tez elastiklik və ya səxavət kimi maskalanır. Sevgi qazanmağa çalışan insanlar harmoniyanı qorumaq üçün öz seçimlərini, ehtiyaclarını və sərhədlərini tez-tez geri itələyirlər.

Siz həddindən artıq üzr istəyir, izah verir və tələblərinizi kiçildirsiniz. "Qazanılmış sevgi" mövqeyinin son əlaməti isə lazım olmadığı halda belə əvvəlcədən üzr istəmək və ya davranışlarını çox izah etmək vərdişidir. İnsan sadə bir sual, seçim və ya bir az vaxt və məkan istədiyinə görə belə üzr istəyə bilər. Çox vaxt bu izahlar özünü tənqid etməklə müşayiət olunur, sanki qarşı tərəfi incidə biləcəyini əvvəlcədən düşünür.

"Bu əlamətlərin hər biri bir mövzunu əks etdirir: keçmişdə sevgi qeyri-sabit, şərtli və ya ziddiyyətli şəkildə göstərilibsə, insan onu qazanmağa çalışaraq uyğunlaşır. Bu strategiyalar əvvəlki təcrübəyə verilən məntiqli reaksiyadır və şəxsi qüsurun sübutu deyil. Lakin yetkinlik dövründə bu davranışlar münasibətləri məhdudlaşdıra və sevgini daimi qorunmalı bir 'fasad'a çevirə bilər", deyə psixoloq əlavə edir.

Samir